“Abstract, vervormd en vervreemdend. Sommigen kijken heel treurig, anderen lijken blij. Gezichtjes die voor ons verstopt waren heeft zij gevonden. Zij ziet wat jij niet ziet.”

(citaat kunstblog Blikvangen.nl)
Lees hier het gehele artikel.

Vanaf 2009 ging Joeri gezichten ontdekken om zich heen: in het zand, op een muur, in het gras, in de nerven van een stuk oud hout. Zo vaak, dat ze besloot ze vast te leggen. Later bleek dit een bekende ‘afwijking’ te zijn die zelfs een naam heeft: ‘Pareidolie’.

“Pareidolie of pareidolia is een psychisch verschijnsel, een vorm van illusie waarbij iemand een zodanige interpretatie van onduidelijke of willekeurige waarnemingen heeft, dat hij hierin herkenbare dingen meent waar te nemen.” (Bron:Wikipedia)

Joeri probeert altijd het beeld zo te abstraheren, dat de oude functie van het onderwerp niet meer herkenbaar is.

Zo geeft ze de Vergeten Gezichten een eigen identiteit.