Ome Willem

Ome Willem

Er komt een klant binnen lopen. Ik sta net een dekbedhoes te mangelen. Een secuur klusje waar je niet zomaar van weg kunt lopen. Ik vraag meneer dan ook of hij even geduld kan hebben en dat ik er zo snel mogelijk aankom. Ik ga verder met het strak trekken van de stof zodat er geen plooien kunnen ontstaan. “Dus hier gebeurt het allemaal” hoor ik opeens achter me. Ik kijk om en zie tot mijn grote verbazing iemand staan die niemand anders dan Ome Willem kan zijn! Soms doe ik net of ik een bekend iemand niet herken, omdat ik degene niet lastig wil vallen, maar nu hoor ik mezelf vol ongeloof stotteren: “Ome Willem???”

Daar staat zomaar Edwin Rutten achter me, oftewel Ome Willem. Herinneringen schieten door mijn hoofd: “… met een papje, met een papje!; deze vuist op deze vuist; broodje poep; bah, Ome Willem, dat mag je niet zeggen; ouwe geitenbreier; zeg eens even allemaal, zijn er hier soms meisjes in de zaal …. jaaaaaaahhhhhhh!”

Ik mocht vroeger niet veel tv kijken, maar op de een of andere manier kan ik me Ome Willem nog goed herinneren. Mijn vriendinnetje uit de klas was er zelfs met de verjaardag van haar broertje in het echt naartoe gegaan. Helemaal te gek vond ik dat.

Maar nu staat Ome Willem dus bij me in de wasserette. En hij gedraagt zich net zo enthousiast als in zijn tv-programma. “Hoe lang werk je hier al?” vraagt hij. Ik vertel hem dat het al bijna twee jaar is en dat dit mijn bijbaantje is naast mijn kunstenaarschap. “Daar heb ik zo’n respect voor!” roept hij luidkeels door de winkel. “Zo knap om dat vol te houden!” Zijn enthousiasme werkt aanstekelijk en we hebben een leuk gesprek over openingen van kunstexposities waar wijn wordt gedronken met de rug naar de kunst, waar er mooi over gepraat wordt maar niet genoeg verkocht wordt.

“Weet je wat?” zegt hij, “Nodig me uit bij je volgende expositie en ik ga iets van je kopen, ook al vind ik het niet mooi, gewoon om je aan te moedigen!”

Het wordt druk aan de balie en ik ga andere klanten helpen. Ome Willem zegt me dat hij later nog even terug zal komen als het weer rustig in de winkel is, omdat hij het zo’n leuke ontmoeting vindt. En ja hoor, hij houdt zich aan zijn belofte! Als ik bezig ben de was aan te nemen van een klant, zegt hij met luide stem: “Mevrouw, weet u wel dat deze mevrouw een beeldend kunstenaar is en dat ze hier haar handen uit de mouwen steekt om dat vol te houden en dat dat heel bijzonder is!” Ik sta er een beetje schaapachtig bij te grijnzen. De aangesproken mevrouw lijkt niet erg onder de indruk en gaat verder met haar instructies hoe ze haar was graag gedaan wil hebben.

Thuis bekijk ik de website van Edwin Rutten met tonnen aan ervaring en mooie projecten. Ik besef dat ik maar heel weinig van hem weet en hem eigenlijk wat te kort heb gedaan met mijn ‘Ome Willem’ stempel. “Levenslust, relativeren, humor, muziek en spelen. Dat zijn de principes waar Edwin Rutten naar leeft”, lees ik. Zo inspirerend! En wat ontzettend aardig dat hij even terugkwam om ons gesprek verder te voeren. Echt het pareltje van mijn dag.

 

Het verhaal ‘Ome Willem’ is opgenomen in mijn ‘Wasgoed-bundel’.

“Laten we een fotootje van ons samen maken!” opperde hij voordat hij ging. Zo gezegd, zo gedaan…

Bekijk hieronder de reactie van Edwin Rutten op bovenstaande blog:

“Mensen kinderen, lieve Joeri, wat een meesterlijke site – de energie en liefde spat ervan af – en wat een kunstwerken!
En wat een leuk, warmhartig en informatief artikel in Flair.
De blog is leuk, en we staan er samen op als ‘De schoonheid van het iets’.

Heel veel succes, hartelijke groet aan je drie mannen,

Edwin
Ook van Ome Willem….”