Soms vraag ik me af, waarom ik doe wat ik doe. Al lijk ik niet echt een keuze te hebben, soms komt een creatief idee zo sterk naar boven, dat ik er voor mijn gevoel gewoonweg gehoor aan moet geven.

Zo heb ik in oktober vorig jaar mijn tweede bundel alles is geweest uitgebracht. Een bundel waar ik erg trots op ben en waar ik in tekst en beeld het proces van dementie en de bijzondere band tussen mij als kleindochter en mijn oma heb weergegeven. Het past heel goed bij het motto ‘Schoonheid van het Niets’ waar ik als beeldend kunstenaar mee werk.

En toch, ondanks dat ik heel erg trots ben op deze bundel, besluipt me soms de gedachte: “Waarom? Waarom maak ik wat ik maak, wat heeft het voor nut, wat is het doel, wat doet het ertoe?”

En dan opeens is er zo’n moment, dat je het antwoord weer even scherp voor ogen hebt. Dat overkwam me afgelopen week.

Ik ontving een berichtje van een lezer/kijker van alles is geweest.
“Bedankt voor de inspiratie!” appte ze me.

De jeugdherinneringen die ik geschreven heb over mijn oma en mij, deden haar sterk denken aan haar warme band met haar oude tante in Portugal, waar ze opgroeide. Als kind kreeg ze al het gevoel dat ze meer dan welkom was en dat is altijd zo gebleven. Geïnspireerd als ze was, besloot ze een persoonlijke brief aan haar lieve tante te schrijven om haar te bedanken, om de dingen te benoemen, die nooit gezegd zijn, om haar te vertellen wat ze voor haar betekent heeft en nog steeds betekent. Deze brief heeft veel losgemaakt en is met grote ontroering ontvangen. Sindsdien loopt haar tante trots rond met de brief bij zich, om hem aan iedereen die maar wil te laten lezen.

Ik vorm een beeld in mijn hoofd van die lieve, oude, trotse, gerimpelde tante die door haar buurt loopt met de brief dicht bij haar… de warmte die daarvan afstraalt…

Ik merk dat mijn twijfel begint te verdwijnen.

Ja, het is me duidelijk… Dáár doe ik het voor!

Wil je ook een exemplaar?

(€24,95 excl verzendkosten)

Meer informatie over alles is geweest.

(foto: Peter de Ruig)