14 jun Een leuke offline ontmoeting

Ik weet niet meer precies hoe ik met het werk van Tineke Meirink in aanraking ben gekomen, maar volgens mij was het via Twitter. Haar vrije Stop:Watch-werk sprak me direct aan en ik voelde de gelijkenis van onze werkwijze in het kijken. Tineke voegt nog een laag toe aan een foto en ik juist niet, maar we gaan beiden uit van iets wat er al is, maar waar veel mensen aan voorbij lopen.

We begonnen elkaars werk op diverse social media te volgen en na een tweet van mij afgelopen maand over een bij mij in de buurt gevonden Verborgen Beest, nodigde Tineke me uit om eens langs te komen in Groningen voor een foto-safari:

“laat je het weten als je een keer in de buurt van 050 bent”, zo twitterde ze.

Dat laatste is vrijwel nooit het geval, dus ik besloot maar gewoon een keertje bewust die richting uit te gaan. Woensdag 10 juni 2015 was het zover. Ik werd op het station opgehaald. “Ik kom met een rode bus”, aldus Tineke en zodoende kon ik haar makkelijk herkennen. Het was tenslotte toch een soort blind date! We maken verder kennis bij een leuk koffietentje. Ideeën en ervaringen vliegen over en weer, wat erg leuk en inspirerend is.

Tineke heeft geregeld dat we foto’s mogen maken bij de oude Suikerfabriek, vroeger in de volksmond ‘de Wolkenfabriek’ genoemd. Van de eigenaren van het gelijk genoemde restaurant mogen we lekker rondstruinen in en rond het gebouw. In ruil daarvoor moet er nog een keer een avondje afgewassen worden in het smaakvol ingerichte restaurant. Goed geregeld dus!

Om ons heen zijn studenten van Vindicat druk bezig om diverse dingen op te bouwen ten behoeve van hun 9 dagen durende Lustrumfeest later deze zomer. We speuren het terrein af. Tineke vindt o.a. een mooie staart en een olifantje en ik vind een soort poes die me aan een schilderij van Bart van der Leck doet denken. Ik zie ook nog een patroon dat, voetbalmoeder als ik ben, associaties met een voetbal oproept.

Na een tijdje verlaten we het terrein en rijden naar een gebiedje waar allemaal woonboten liggen. Ik vind er een Vergeten Gezicht, een compositie van een abstract lijnenspel en een mooi 3d-vormpje, waarbij ik direct aan Krista Peters, de Straatjutter moet denken. Ik raap het op en neem me voor er later iets mee te doen.

Een witte vorm trekt mijn aandacht, en ik maak er een foto van. Het beeld is echter nog niet af. Als ik het op het scherm van mijn camera aan Tineke toon, begint ze direct te fantaseren over een konijn. We spreken af dat we een foto uitkiezen, dat een symbool wordt van onze ontmoeting vandaag. Door mij gespot, door haar verder geïllustreerd. Dit beeld is nog ‘in de maak’ bij het schrijven van deze blog. We rijden  later langs Tineke’s studio in het Centrum van Groningen waar ik kennis maak met haar creatieve collega’s, het zeefdruk apparaat en allerlei mooie producten.

In de trein op de terugweg mijmer ik nog een beetje na: Heb ik vandaag een topdag qua schatzoeken ‘Schoonheid van het Niets’ gehad? Ja! Alleen de schoonheid zat ‘m niet alleen in de foto’s die ik maakte, maar ook in onze offline ontmoeting die ooit begon als online contact…